Skažu ščyra, u mianie pieršapačatkova było inšaje apošniaje słova. Jano było napisanaje ŭ inšym kantekście, možna skazać, u inšaj krainie. Tyja achviary, pryniesienyja ŭ imia adzinaasobnaj ułady ŭ 2020-m hodzie, pryćmili ciapier vajennyja złačynstvy, u jakich Łukašenka staŭ saŭdzielnikam. Kali aryštoŭvała mianie palityčnaja palicyja aŭtarytarnaj dziaržavy, to sudzić mianie ŭžo vajenna-hramadzianskaja administracyja Biełaruskaj akruhi.
Ale, niahledziačy na ŭsiu žorstkaść, usiu nachabnuju chłuśniu, ahresiŭnaje nievuctva, niahledziačy na vielizarnuju kolkaść biessensoŭnaha hvałtu, ja viedaju — čas mocnych haspadarnikaŭ i źbiralnikaŭ ziamiel syšoŭ.
Heta viedajuć navat tyja, chto pa iniercyi abo z-za strachu vykonvaje ŭsie zahady, ukazy i zadańni. Historyja pieravaročvaje staronku, i ŭ novym raździele hety zmročny pieryjad znojdzie svaju vartuju taho acenku.
Tyja ž, kaho vymusili źjechać, kaho sudziać i presujuć u kałonijach, tyja, chto na froncie vajuje ź impierskim varjatam — jany buduć vyznačać budučyniu Biełarusi. Vyrašać prablemy, nazapašanyja za dziesiacihodździ biezadkaznaha i samadurnaha praŭleńnia.
Adzinaje, pra što škaduju — što nie prykłaŭ bolš siłaŭ, bolš namahańniaŭ, kab hetyja ścieny pavalilisia. Nie zrabiŭ bolš dla taho, kab Rasija ŭrešcie była razburanaja. Nie byŭ u Kijevie tady, kali ruski vajskovy karabiel pajšoŭ u peŭnym kirunku, a kijaŭlanie spynili ardu, što ŭjaviła siabie niepieramožnaj.
Ja viedaju i vieru — zamiest tatalitaryzmu, ułady chamaŭ i cynikaŭ, zamiest niepadzielnaha panavańnia niamnohich nad bolšaściu, my ŭbačym uvasableńnie pramoj demakratyi i sapraŭdnaha narodaŭładździa. Nie niedzie daloka, a tut, u nas, u Biełarusi.
Ja viedaju — budučynia naležyć nam. Žyvie Biełaruś i Słava Ukrainie!
