Jak viadoma «Našaj Nivie», Bielakoŭ žyvie ŭ Minsku, u Vajskovym haradku va Uruččy.
Niadaŭna ŭ jaho domie pamior staršynia kaapieratyva i stała pytańnie, kaho vybirać novym — vyzvalisia try kandydaty, siarod jakich Bielakoŭ.
«Ale nichto, bieź pierabolšvańniaŭ, z žycharoŭ nie chacieŭ bačyć jaho kiraŭnikom. Usie viedajuć, chto heta taki, dy i jon nie daje zabyć — paviesiŭ u siabie na bałkonie čyrvona-zialony ściah. U łob skazać jamu «nie padavajsia» susiedziam niejak niajomka było, usie ludzi kulturnyja.
Dy i jany padumali, chaj na praktycy adčuje, što pra jaho dumajuć», — kaža nam čałaviek, znajomy z chodam vybaraŭ.
Kali praviali hałasavańnie i padličyli vyniki, za Bielakova znajšłosia paru hałasoŭ, u pracentach, jak žartujuć, paŭtaryłasia situacyja ź jaho kumiram u anłajn-hałasavańniach: niedzie 3% na 97%.
«Bielakoŭ pakryŭdziŭsia. Źniaŭ ściah z bałkona», — reziumujuć znajomyja z pracesam.
Dźmitryj Bielakoŭ — były słužačy v/č 51886 (HRU), kiraŭnik psieŭdapravaabarončaj arhanizacyi «Sistemnaja pravaabarona». Da hetaj arhanizacyi dałučaŭsia i źbiehły polski sałdat Emil Čečka, jakoha ŭ sakaviku znajšli ŭ Minsku paviešanym.
Bielakoŭ da padziej 2020-ha ni na adnoj rabocie doŭha nie zatrymlivaŭsia, šukaŭ varyjanty padpracovak na hrošy rasijskich fondaŭ.
Pačatak pieryjadu represij daŭ jamu šaniec prajavić siabie: Bielakoŭ naradžaŭ ruchi pa začyščeńni minskich dvaroŭ ad nacyjanalnaj simvoliki («Antyvandał»), a taksama ruch pa padtrymcy łukašenkaŭskaj prapahandy («InfaŚpiecnaz»).
Hrodzienskaja «infakazačka» Bondarava była zaŭvažana i padabrana Bielakovym.
U orhanach dziaržaŭnaj biaśpieki pośpiechami mužčyna nie adznačyŭsia i znajšoŭ svajo miesca ŭ žyćci dziakujučy kanjunktury dekadansu łukašenkaŭskaj sistemy.
