Aŭtary prajekta ličać, što «abarona horada Mahilova ŭ 1941 hodzie stała «pravobrazam hieraičnaj abarony Stalinhrada», prykładam dla inšych bitvaŭ». A «kab zadziejničać u poŭnaj stupieni patencyjał miemaryjała, mahiloŭskamu rehijonu nieabchodny novy, sučasny muziejna-kulturny kompleks, jaki pieradaść vialiki podźvih naroda, hieraizm i mužnaść abaroncaŭ Prydniaproŭskaha kraju».
Muziejny kompleks prapanujecca ŭźvieści ŭ formie ordena Ajčynnaj vajny, «jaki płaŭna ŭpišacca ŭ ahulnuju kancepcyju i stanie składovaj častkaj miemaryjalnaha kompleksu».
U adpaviednaści z hetym centralnuju častku budynka prapanujecca pradstavić u vyhladzie malunka piacikancovaj zorki. Pa bakach ad jaje płanujecca ŭźvieści dadatkovyja karpusy ŭ vyhladzie ordenskaj stužki, dzie raźmieściacca aktavaja i kanfierenc-zały, administracyjna-bytavaja častka.
Takim čynam,
«ahulny vyhlad usiaho budynka vizualna budzie pieradavać malunak piacikancovaj zorki, raźmieščanaj pa-nad ordenskaj stužkaj u haryzantalnym stanoviščy».
Akramia taho, na adkrytym pavietry płanujecca źniešni amfiteatr sa scenaj i kolkaściu pasadačnych miescaŭ na 1000 čałaviek.
Dach centralnaj častki budynka ŭ vyhladzie zorki źbirajucca ŭźvieści pad vuhłom. Bo «dadzienaje rašeńnie budzie spryjać mahčymaści poŭnaha ahladu budynka ŭ vyhladzie ordena Ajčynnaj vajny». Ale pytańnie, ci možna heta budzie takuju formu sapraŭdy pabačyć, nie padymajučysia na vyšyniu ptušynaha palotu.
