Spačatku nibyta Domračava asudžaje tych, chto raźviazaŭ vajnu:
«Ja pieražyvaju i vieru, što vajna chutka skončycca i nastupić mir. Na žal, užo siońniašnich achviar katastrafična šmat. Ni adna palityčnaja meta nie pavinna kaštavać čałaviečych žyćciaŭ. Žyćcio nieacennaje i pra heta tamu-siamu varta ŭspomnić, kab vyrašać kanflikty inšymi, cyvilizavanymi šlachami».
Zdavałasia b, jakraz čas i akreślić, chto taki hety «toj-sioj», ale zamiest hetaha Darja pierachodzić u svaju, spartyŭnuju śfieru, i pačynaje narakać, čamu rasijskim i biełaruskim spartsmienam u hety składany čas nie dajuć žyć svaim žyćciom i zajmać zvyčajnuju abyjakavuju da taho, što adbyvajecca vakoł, pazicyju:
«Ja adčuvaju absalutnuju niespraviadlivaść u adnosinach da tych spartsmienaŭ, jakija nie raźviazvali vojnaŭ, źjaŭlajucca praciŭnikami vajennych sposabaŭ vyrašeńnia kanfliktaŭ, jakija ŭsioj dušoj lubiać sport i pryśviačajuć jamu ŭsio žyćcio… Ja liču absalutna naiŭnym mierkavać, što adchileńnie biełaruskich i rasijskich spartsmienaŭ ad mižnarodnych spabornictvaŭ dapamoža vyrašeńniu vajennaha kanfliktu».
Paśla iduć ahulnyja słovy pra «abjadnaŭčuju» rolu sportu i nieabchodnaść «pakarańnia, adchileńnia, dyscyplinarnych mieraŭ za kankretnyja parušeńni kankretnych ludziej».
I ŭrešcie post zvodzicca da asudžeńnia faktyčna nie tych, chto raźviazaŭ vajnu, a da taho, što «sumna čytać kamientary spartsmienaŭ, jakija padtrymlivajuć padobnyja miery», jakija «siońnia tolki padpichajuć u śpinu kalehu, kab vykinuć z baraćby».
