Pavieł Łatuška zajaviŭ, što Maskva na pieramovach ź Minskam padniała pytańnie vyzvaleńnia Viktara Babaryki, ale Łukašenka stavić umovaj vyzvaleńnia adjezd Babaryki i jaho syna za miažu.
Advakat Viktara Babaryki ničoha nie viedaje pra takija kułuarnyja pieramovy i asudziŭ sam fakt raspaŭsiudžvańnia dadumak.
My taksama nie viedajem, ci heta praŭda.
Kali b heta była praŭda, to heta ź biezumoŭnaj dakładnaściu aznačała b, što Maskva nie vieryć u zdolnaść Alaksandra Łukašenki ŭtrymać uładu praciahły čas i pačynaje raskładać jajki ŭ roznyja košyki.
Mnohaje pakazvaje, što ŭ Maskvie bajacca całkam stracić Biełaruś u blizkaj pierśpiektyvie, kali karmić Łukašenku dalej. Śviadomaść biełarusaŭ pamianiałasia nastolki mocna, što źmiena ŭłady ŭ Minsku vyhladaje niepaźbiežnaj, pytańnie tolki, kali i jak toje adbudziecca. U takich umovach łahična, kab Maskva starałasia, kab novaja ŭłada nie była varožaja Rasii.
Nie było nivodnaha fakta ci sihnału pra datyčnaść Maskvy da rašeńnia Babaryki bałatavacca.
Naadvarot, pachod Babaryki byŭ adnym z tych šturškoŭ, jakija pryviali da radykalnych źmien u śviadomaści biełarusaŭ — praciŭniki Łukašenki ŭśviadomili, što jany ŭ bolšaści.
U toj ža čas Viktar Babaryka — dziejač, zrazumieły Maskvie (u adroźnieńnie ad Śviatłany Cichanoŭskaj) i nie radykalny.
Jon nie staviŭ, prynamsi publična, najbližejšaj svajoj zadačaj hieapalityčny razvarot i nie nios na štandarach ideju abaviazkovaj lustracyi i t. d.
Taki varyjant, vidać, moh by być kampramisnym, jon dazvoliŭ by vyjści ź situacyi z najmienšymi achviarami. Choć, viadoma, usie pry im adčuvali b siabie nie da kanca pieramožcami — i hramadstvu, i łukašenkaŭcam, i Maskvie daviałosia b iści na surjoznyja kampramisy i sastupki.
Ale što zrobiš — palityka i jość mastactva kampramisaŭ. Zatoje prajhraŭ by, i jaŭna razhromna, pry takim hipatetyčnym varyjancie tolki adzin čałaviek — Alaksandr Łukašenka. Tamu jon pastarajecca zrabić usio, kab taki varyjant nie ažyćciaviŭsia.
