«Pahladzieŭ «Braterstva» Łunhina — vydatnaje vykazvańnie nie tolki pra vajnu ŭ Afhanistanie, ale i pra poźni SSSR», — piša piśmieńnik Viktar Marcinovič.
«Bajcy, što pradajuć «ducham» AHSy, ź jakich buduć paźniej ich ža źniščać — i tolki dla taho, kab nakapić na dvuchkasietny «mafon», heta mocna, chacia ŭžo i znajoma pa «Cynkavych chłopčykach» Aleksijevič. Ale paśla filma ŭ hałavie stremkaj zasieŭ adzin vobraz: «Hrek», jaki ŭdzień zastreliŭ 14-ci hadovaha chłapca, a ŭ viečar pryvałoksia ŭ častku, vypiŭ plašku harełki, ustaviŭ u vušy «Usio idzie pa płanie» na trafiejnym płejery i pajšoŭ tančyć pa minnym poli, pad zaścierahalnyja vokličy tavaryšaŭ. Jość u hetym dans makabry niešta vielmi sučasnaje, niešta pra ciapierašnija hadskija vojny, usie hetyja Danbasy i Siryi. Taniec pjanaha kamandzira ź Letavym u vušach na minnym poli — heta i pra adčaj, i pra śmiełaść, i pra žadańnie pamierci, kab nie pamiatać. Samaja mocnaja replika «Braterstva» naležyć aficeru, što straciŭ syna-piłota Su-25: «Nie treba pačynać vojnaŭ, kali nie ŭpeŭnieny, što možaš pieramahčy».
