«Камсамолка» датэлефанавалася да кіраўніцтва вайсковай часткі ў Лепельскім раёне, у якой у 2009–2010 гадах служыў меркаваны выканаўца тэракту.Следства падазрае, што менавіта гэты
25-гадовы малады чалавек вырабіў выбуховае прыстасаванне і прынёс яго ў сумцы ў метро.
— У цэлым пасля звальнення ён атрымаў адмоўную характарыстыку. Першыя паўгода да яго не было прэтэнзій, але калі стаў сяржантам, то змяніўся, стаў нядобрасумленна выконваць свае абавязкі, перастаў сачыць за асабовым складам. Рабіў гэта абы-як ці не рабіў наогул. Грубых парушэнняў з яго боку не было, але з’явіліся дробныя нараканні ў яго адрас. Прыходзілася стала праводзіць з ім выхаваўчую працу. Ён абяцаў выправіцца, але на наступны дзень усе паўтаралася. Дапамагалі толькі званкі бацькам, — распавядае адзін з кіраўнікоў.
— Ён быў замкнёным чалавекам?
— Ён меў зносіны з калегамі не больш, чым трэба. Блізкіх сяброў тут не было, і на асабістыя тэмы ён не размаўляў. У вольны час глядзеў тэлевізар. Калі я даведаўся, што ён зараз падазраецца ў выбуху, то адразу не мог паверыць. Максімум, што ад яго можна было чакаць, гэта невыкананне даручэнняў. Але каб ён кудысьці ўлез, нешта нарабіў… Ён чалавек не дурны, але безыніцыятыўны. Магчыма, трапіў пад нейкі ўплыў. Бо ён быў абсалютна непрыкметны, такі ціхі сераднячок. У ім не было ніякіх лідарскіх якасцяў. Заўсёды цяжка паверыць, што чалавек, які знаходзіўся з табой побач, можа выкінуць такое. За ўвесь перыяд службы ў яго не было канфліктаў з калегамі.
— Ён ніколі не казаў, што захапляецца хіміяй?
— Не, пра гэта я даведаўся толькі цяпер. У яго асабістым справе гэтага таксама не было паказана, і ў гутарках ён гэтым не дзяліўся.
— А як выйшла, што ён адслужыў у войску і не прайшоў дактыласкапію?
— Пры прызыве ў вайсковую частку на яго фармуецца асабістая справа. І адзін з дакументаў — гэта праходжанне дактыласкапіі. Але гэтым не займаецца ні ваенкамат, ні вайсковая частка, гэта абавязкі супрацоўнікаў міліцыі.
