Дарослыя п’юць
за здароўе з кілішку,
а потым хістаюцца,
як арэлі.
А мы з Аленкай
каторую лыжку
ямо за ўсіх нашых,
каб не хварэлі.
Сёньня за стол
сядаем бяз крыку:
не хулігань,
ты ж ужо дарослая!
Гэтая лыжка
за цёцю Марыйку,
хай выздараўлівае
твая хросная!
Хатнія ў зборы,
нібы на сьвяты.
Смачна рубаць
макарону зь яечняй.
За дзядзю Ўладзю –
помніш, да таты
прыходзіў такі
барадаты, сьмешны?
Каб не хварэць
ніколі Алене!
Каб не хварэў
ніколі зусім
Бэмбі,
і мама з татам-аленем,
і кот Леапольд,
і каток Максім!
Булкі даволі
і соку даволі.
Татка таксама
злопаў пяльмені.
Апошняя лыжка –
за доктара Волю,
і хай ёй працы
здараецца меней!
* * *
Чытайце штодзённа ў рубрыцы «Літаратура» на сайце НН творы і мініятуры. Для сэрца, для розуму, для мовы.
0
0
0
0
0
0
