Напрыклад, у Эфіопіі толькі 9% жыхароў мелі доступ да адпаведных сістэм, на Мадагаскары і ў Рэспубліцы Чад — па 12%. Пустэльня Сахара звычайна ўяўляе сабой дэмаркацыйную лінію паводле доступу да прыватных прыбіральняў: напрыклад, у Лівіі і Егіпце такімі выгодамі маглі карыстацца 92 і 97% насельніцтва адпаведна.
Але ёсць і відавочныя адрозненні ў рэгіёне на поўдзень ад Сахары. У Батсване, напрыклад, каля 80% жыхароў мелі магчымасць карыстацца прыватнай прыбіральняй.
Нягледзячы на арыентацыю на афрыканскія краіны ў дачыненні да недахопу вады, менш рэзкая, але адносна супастаўная карціна складваецца ў асобных раёнах Еўропы, Цэнтральнай Амерыкі і Паўднёва-Усходняй Азіі. У Малдове, напрыклад, каля чвэрці насельніцтва не мелі магчымасці карыстацца паслугамі згаданага вышэй тыпу, у Гватэмале — 22%, у Афганістане — 50% і ў Бангладэш — 46%.
Па звестках Statista, у Беларусі, як і ў большасці развітых краін, прыватныя прыбіральні з каналізацыяй адсутнічаюць у адносна невялікай колькасці насельніцтва — ад 0 да 9%.
У групу з гэтым паказчыкам трапілі ўсе суседзі Беларусі, акрамя Расіі. Там прыватныя прыбіральні з каналізацыяй, згодна са звесткамі Statista, адсутнічаюць у ад 10% да 24% насельніцтва.
Чытайце таксама:
Ці трэба баяцца мікробаў у грамадскіх прыбіральнях?
Спусташэнне сяла набывае жахлівыя маштабы нават у раёнах, якія лічацца заможнымі
