Што адбылося
Мінчанка Паліна Бурко, якая з'яўляецца экаактывісткай і ў цяперашні момант жыве ў Рызе, лічыць, што зварот на 115.бел — «гэта вельмі просты і бяспечны метад актывізму, які можна практыкаваць з любой кропкі планеты. Нават калі вы пераехалі за мяжу, нішто вам не перашкаджае палепшыць свой родны горад: праглядаючы чужыя гісторыі ў Instagram, можна заўважыць праблему і паскардзіцца праз 115.бел».
Паліна распавяла, што пачала актыўна звяртацца ў службу ў верасні 2020 года: «Хацелася неяк заняць ЖЭСы, каб замест таго, каб рэзаць бел-чырвона-белыя стужачкі і зафарбоўваць палітычныя графіці, яны заняліся вырашэннем рэальных бытавых праблем».
У нейкі момант колькасць яе зваротаў дайшла да тысячы ці нават дзвюх, хоць цяпер дадатак паказвае лічбу 522: «Магчыма, нейкая частка была выдаленая, але нешта і вырашылі».
Гісторыі зваротаў
«Мой самы «любімы» выпадак, — распавядае Паліна — пра тратуар на прыпынку каля майго дома. Ён доўгі час быў у настолькі жахлівым стане, што знаёмая бабуля зламала з-за яго ключыцу.
І я, і шэраг іншых людзей з восені 2020 года накіроўвалі звароты з просьбай пракласці ў тым месцы новую дарожку, але праблема доўгі час ігнаравалася. Скончылася ўсё тым, што ў адным запыце я напісала, што пачну пісаць ва ўсе СМІ. І раптам праца пачалася, і ўвосень 2021 года на тым месцы ўжо ляжаў новы тратуар».
Былі і мілыя выпадкі. Напрыклад, скаргі на тое, што каля станцыі метро «Інстытут культуры» на вуліцы Магілёўскай ёсць невялікая, заваленая смеццем пустка. Там не толькі ўсё прыбралі, але і пасадзілі кусты і дрэвы.
Са смешнага дзяўчына ўспамінала, як некалькі разоў прасіла прыбраць смецце каля свайго дома — на што атрымала званок з ЖЭСа з парадай «паменш гуляць, каб адпраўляць ім менш зваротаў».