12 жніўня Мікола Статкевіч напісаў:
«З'явілася свая «гаспадарка». Уваход у аконную нішу з боку галоўнай пацучынай магістралі цяпер вельмі лёгкі. І спачатку за ежай наведваўся адзін тоўсты і важны пацук, які, не павітаўшыся і не папрасіўшы, проста правяраў, ці паклаў я яму што-небудзь за краты. Не дачакаўшыся, і каб казырнае месца не прападала, гэты пацук прывёў туды дзевачку. Заляцанні скончыліся скандалам і да мяне стала наведвацца толькі гэтая дзевачка — ахайная, з белымі бакамі і чорнай спінай. Яна і віталася, і прасілася, але я трымаўся, пакуль тая не прывяла з сабой сваё дзіцятка. Прыйшлося паддацца гэтай цынічнай маніпуляцыі. Цяпер яны прыходзяць пастаянна».
Праз тры дні, 15 жніўня, Мікола працягвае гэтую тэму:
«У мяне ўсё нармальна. Адчуваю сябе добра. Ужо цалкам прызвычаіўся да адзіночкі і яе звышкампактнасці. Праўда, пацучыная «гаспадарка» ўвесь час спрабуе вырасці. Вось і цяпер у аконнай нішы дзве мышкі і цэлая куча малых. У мяне падазрэнне, што яны гэтых малых адна адной пазычаюць, каб націснуць на мае пачуцці. Я трымаюся. Пакуль».
Мікалая Статкевіча затрымалі яшчэ да прэзідэнцкіх выбараў, 31 траўня 2020 года, па дарозе на Камароўскі рынак у Мінску, дзе ён збіраўся наведаць выбарчы пікет Святланы Ціханоўскай. Спачатку яго асудзілі на 15 сутак, потым яшчэ на 15, а пасля распачалі крымінальную справу.
У снежні мінулага года суд, які праходзіў у закрытым рэжыме на тэрыторыі СІЗА, прыгаварыў Статкевіча да 14 гадоў пазбаўлення волі.
- мне бабушка сказала. сказала, что она потом все время будет приходить. она на веранду к нам зашла.
- даже так? вот наглая. ты знаешь, а ведь бабушка права. точно. не далее, как вчера на работе девочка спрашивала - никому кошечка не нужна? прибилась на даче к ним... они ее подкармливали... но... лето заканчивается... взять к себе не могут (у них кошка уже есть) так вот спрашивают - никому кошечка не нужна? красивая