Дачка малодшага сына Якуба Коласа Міхася, Марыя Міцкевіч, падзялілася ўспамінамі бацькі пра перадваенныя дні, калі сям’я бачыла Юрку апошні раз:
«Мой бацька Міхась вельмі любіў брата Юрку — заўсёды раўняўся і хацеў быць падобным да яго. Ён распавядаў пра іх апошнюю сустрэчу. Юра прыехаў у Мінск, і яны разам пайшлі на спаборніцтвы па стэндавай стральбе. Бацька з захапленнем успамінаў, як ён радаваўся, гледзячы на кавалачкі талерак, што разбіваліся пры трапных стрэлах Юркі.
Іх апошняя сустрэча адбылася 24 чэрвеня — Юра збіраўся ў ваенкамат. Ён папрасіў майго бацьку зберагчы ягоныя стрэльбы. Яны развіталіся, не ведаючы ў той момант, што гэта ўжо назаўсёды.
У хуткім часе пачалася бамбёжка Мінска. Сям’я вырашыла пакінуць горад. Яны збіраліся вельмі хутка, беручы з сабой толькі неабходныя рэчы. Але бацька забраў стрэльбы і Юркаў фотаапарат.
Таварныя вагоны, Ляўкі, Падмаскоўе, Ташкент — бацька збярог гэтыя стрэльбы і быў вельмі ўзрадаваны, калі прыйшоў ліст ад Юры. У ім сярэдні сын Коласа напісаў: «Міхаська, дзякуй, што ты захаваў мае стрэльбы. Мы паб’ем гэтых фашыстаў. Я вярнуся дамоў, і будзем разам хадзіць на паляванне, страляць качак». Але Юрка не вярнуўся».
Марыя Міцкевіч на цырымоніі адкрыцця дошкі
Адкрыццё дошкі ў гонар Георгія Міцкевіча было праведзена дзякуючы намаганням супрацоўнікаў Дзяржаўнага літаратурна-мемарыяльнага музея Якуба Коласа. Куратарам праекта стала праўнучка Якуба Коласа Васіліна Міцкевіч. Яна лічыць, што ў год 140-годдзя з дня нараджэння класіка адкрыццё дошкі ў гонар яго сярэдняга сына на Вайсковых могілках — вельмі сімвалічная падзея.
Аўтарам мемарыяльнай дошкі стаў скульптарМаксім Пятруль. На дошцы почыркам Якуба Коласа напісаныя драматычныя радкі: «Яфрэйтар Міцкевіч Георгій (Юрый) Канстанцінавіч // I.V.1917 — у верасні 1941 года прапаў без вестак пад Вязьмай».
Гэтыя словы цяпер будуць побач з мемарыялам усёй коласаўскай сям’і.
