Мікіта Белаглазаў. Фота з Фэйсбука
Гэты пост пра пераход на беларускую мову. Я мяркую, што мова — важная частка нашай ідэнтычнасці, і нарэшце беларуская мова павінна стаць галоўнай у Беларусі. Калі вы з гэтым не згодныя, тады астатняя частка паста не будзе мець сэнсу.
Я праграміст, які жыве ў ЗША. Натуральна, я вырас рускамоўным і руская мова з'яўляецца самай простай для мяне.
Раней я думаў/лічыў, што я і падобныя на мяне беларусы павінны перайсці на беларускую мову апошнімі. Што спачатку мусяць перайсці публічныя і вядомыя людзі, такія як Ціханоўская, Матолька, Ляўчук і г. д. Таму што гэта, у нейкім сэнсе, іх прафесія як публічных людзей, якія прасоўваюць беларускую свядомасць.
Тое ж самае пра інтэрнэт-выданні такія як Тутбай/Зеркало, Анлайнер. А таксама павінны пачаць размаўляць беларусы ў Беларусі, хваля павінна пачынацца з краіны. А потым можа і мы, замежныя беларусы, падцягнемся пад вонкавым уплывам.
Напрыклад, чытаеш «Радзіва Прудок», а там Горват у 32 гады перайшоў на беларускую мову. І думаеш, не, ну яму гэта нармальна: ён журналістам быў, працаваў у Купалаўскім, таму лагічна. Яму было лягчэй.
Але нядаўна я зразумеў, што ўсё якраз наадварот. Мне перайсці на беларускую мову куды прасцей і лагічней, чым астатнім.
Па-першае, я жыву ў англамоўным асяроддзі. Па-руску я камунікую, можа, 30% часу. Таму калі пераходзіць на беларускую — толькі 30% трэба мяняць. Прасцей, чым тым, хто жыве на 100% у рускамоўным асяроддзі.
Таксама кола людзей, якое павінна «прыняць» мой пераход, куды меншае: некалькі сяброў/вак, бацькі і мясцовыя беларусы, калі сустракаемся на імпрэзах. Няма калег, няма бытавых людзей (крамы, кафэ).
Па-другое, мая прафесія не звязана з мовай. Мікіта Мелказёраў, журналіст, казаў, што калі яны робяць выпуск «Маліны» па-беларуску, то атрымліваюць менш праглядаў і менш прыбытку. І ўвогуле яму складана было перайсці, таму што пісаць па-руску — гэта было яго галоўным заняткам, бадай, усё жыццё.
А для мяне ўсё наадварот. Мая прафесія — ствараць софт.
Калі я пачну выкарыстоўваць беларускую мову замест рускай, у прафесійным плане для мяне не зменіцца нічога. Як выкарыстоўваў ангельскую мову, так і буду. Таму мне не трэба выбіраць паміж грашыма і сумленнем, так бы мовіць.
Па-трэцяе, падобна да мінулага пункта, «умець у словы» — не адзін з маіх галоўных скілоў. Таму мне прасцей рабіць памылкі і не адчуваць сябе гаўном. Ад мяне выкшталцонай мовы ніхто не чакае.
Канешне, можна сказаць, што эфект майго пераходу меншы за іншых. Але гэта і не важна. Спачатку трэба надзець маску на сябе, а потым ужо дапамагаць іншым. Вось і «надзяю» беларускамоўнасць спачатку на сябе.
