Вусені няпарнага шаўкапрада пакідаюць за сабой пустыню. Стогадовы дуб перажыў дзве сусветныя вайны, але аказаўся бездапаможным перад паўзучым шкоднікам.
Да гэтага года нічога падобнага мясцовыя жыхары не бачылі. Бяда прыйшла вясной. Вусені атакавалі вёску раптоўна. Маладое лісце знікала літаральна на вачах.
З невялікімі садовымі дрэвамі пражэрлівыя істоты распраўляюцца за пару дзён, дубы і ліпы здаюцца за тыдзень. Знішчыўшы лістоту на слівах, ігрушах, вусені пераходзяць на парэчку, маліну, клубніцы. Мясцовыя жыхары днямі трымаюць абарону.
Пад стрэхамі хатаў можна бачыць тысячы пераплеценых павуціннем коканаў.
Спробы сабраць шкоднікаў сканчаюцца жудаснай алергіяй. Пальчаткі не дапамагаюць. Дробныя валасінкі лічынак разносіць вецер, і яны раздражняюць скуру. Па ўсім целе выскокваюць пухіры, яны моцна свярбяць.
Жыхары Канюхоў назіраюць жахлівыя карціны: дзясяткі тысяч вусеняў суцэльным дываном перасоўваюцца ад дрэва да дрэва.
Няпарны шаўкапрад — гэта не прышлы монстар, а звыклы для Беларусі від. Не трэба яго блытаць з тутавым шаўкапрадам, які разводзяць для вырабу шоўку. Але калі раней няпарны шаўкапрад сустракаўся найбольш на поўдні і лакальна, то цяпер міграваў і стаў імкліва размнажацца. Прычына гэтага сёлета — цёплыя, сухія зіма і вясна гэтага года. Спыніць распаўсюд яго можа дажджыстае надвор'е, якое замінае параванню матылькоў шаўкапрадаў і прыводзіць да адкладання неаплодненых яек.
Навукоўцы зафіксавалі, што, калі ў наваколлі няма ўлюбёных дубоў, ліпаў, сліваў, шаўкапрады грызуць нават маладыя дрэўцы хваёвых парод. Сапраўдная з'ежа!
Каб сітуацыя не выйшла з-пад кантролю, спецыялісты настойваюць на папераджальных ударах.
«Папуляцыі трэба прыбраць альбо хімічным спосабам, альбо механічным», — кажа Алег Барадзін, генеральны дырэктар навукова-практычнага цэнтра Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі па біярэсурсах.
